Chociaż witamina C charakteryzuje się wielokierunkowym działaniem, to jej pierwszą właściwością, która została odkryta, było zwalczanie szkorbutu. Na przełomie XV i XVI w., kiedy to miały miejsce wielkie odkrycia geograficzne, szkorbut był przyczyną śmierci i kalectwa żeglarzy udających się na długie rejsy. Pojawiały się u nich okropne osłabienie, krwawienia, bóle mięśni czy też złamania kości. To wszystko było wynikiem niedoboru witaminy C, który pojawiał się po ok. 70 dniach diety pozbawionej tego składnika. Dziś już wiemy, że wszystkie objawy zgłaszane przez dzielnych żeglarzy związane były z niedoborem kolagenu, którego synteza przebiega właśnie z udziałem witaminy C.
Dwieście lat po tym, jak szkockiemu lekarzowi, Jamesowi Lindowi, udało się zaobserwować, że szkorbutowi zapobiega spożywanie cytrusów, węgierski biochemik Albert Szent-Györgyi po raz pierwszy wyizolował kwas askorbinowy z bydlęcej kory nadnerczy, soku pomarańczowego, soku z kapusty oraz papryki. Natomiast w 1933 r. brytyjski chemik Walter Norman Haworth ustalił w końcu jego strukturę i opisał syntezę obu enancjomerów. Obu panom za pracę naukową nad tą witaminą przyznano Nagrodę Nobla! W tej historii jest również polski akcent, bo równolegle z Haworthem witaminę C zsyntetyzował szwajcarski biochemik polskiego pochodzenia Tadeusz Reichstein (wraz z Andreasem Grüssnerem) i to właśnie do dzisiaj stosuje się tę metodę do otrzymywania kwasu askorbinowego.
POLECAMY
R e k l a m a
Co warto wiedzieć o witaminie C?
Witamina C, a właściwie kwas L-askorbowy (a popularnie kwas askorbinowy), to witamina łatwo rozpuszczalna w wodzie, a co za tym idzie szybko usuwana z organizmu wraz z moczem. Jest związkiem egzogennym, co oznacza, że musimy dostarczać go do organizmu wraz z pożywieniem, ponieważ w wyniku ewolucji ludzie prawdopodobnie utracili zdolność do pr...
