Kombucha – fakty i mity

Rys historyczny

Dokładne pochodzenie kombuchy jest niejasne, uważa się, że wywodzi się ze starożytnych Chin lub Mandżurii, gdzie była znana jako „chájūn” lub „grzyb herbaciany”. Wierzono, że ma właściwości prozdrowotne i była spożywana ze względu na jej właściwości lecznicze. Chińczycy nazywali ją „eliksirem nieśmiertelności”. Pierwsze wzmianki o kombuchy pochodzą z ok. 220 r. p.n.e., ok. 414 r. pojawiła się w Japonii jako lek i następnie szlakami handlowymi powędrowała do Rosji i Europy Wschodniej. Kultury kombuchy były przekazywane z pokolenia na pokolenie i uważano je za cenną pamiątkę rodzinną.
Kombucha zaczęła zyskiwać popularność w Europie i Ameryce Północnej na początku XX w. Często była reklamowana jako tonik zdrowotny i sprzedawana w sklepach ze zdrową żywnością. W tym czasie nazywano ją „mandżurską herbatą grzybową” lub po prostu „herbatą grzybową”.
Na Zachodzie natomiast, popularność kombuchy spadła w połowie XX w., częściowo z powodu wzrostu popularności komercyjnych napojów gazowanych. Jednak w niektórych społecznościach, szczególnie wśród osób dbających o zdrowie, nadal była ona chętnie spożywana.
Kolejny renesans popularności kombuchy nastąpił pod koniec XX i na początku XXI w. Odrodzenie to było spowodowane rosnącym zainteresowaniem naturalną i probiotyczną żywnością oraz napojami. Kombucha była sprzedawana jako napój bogaty w probiotyki o potencjalnych korzyściach zdrowotnych, w tym poprawiający trawienie i wspierający układ odpornościowy. Dostrzegając rosnący rynek, w 2016 r. PepsiCo przejęła markę KeVita, popularnego producenta napojów probiotycznych, w tym kombuchy. W roku 2017 sprzedaż detaliczna kombuchy i innych napojów fermentowanych wzrosła o 37,4%. Kombucha jest podobno najszybciej rozwijającym się prod...