Autor: Katarzyna Krupińska

Homeostaza, czyli zachowywanie równowagi środowiska wewnętrznego organizmu niezależnie od wpływów otoczenia, jest cechą charakterystyczną wszystkich istot żywych. Powyższe procesy polegają między innymi na utrzymaniu równowagi kwasowo-zasadowej organizmu, stanu, w którym stosunek kationów i anionów w płynach ustrojowych jest w stanie równowagi, warunkującej odpowiednie pH oraz prawidłowy przebieg procesów biochemicznych.

Odporność organizmu jest zespołem współdziałających barier i mechanizmów ustrojowych, które zapewniają obronę przed drobnoustrojami chorobotwórczymi, wirusami, bakteriami i grzybami. Układ odpornościowy człowieka to jeden z ważniejszych układów w naszym organizmie, a jego rozwój i kształtowanie rozpoczyna się już w okresie życia płodowego i trwa przez całe dzieciństwo oraz czas dojrzewania. Człowiek przychodzi na świat z odpornością wrodzoną (tzw. nieswoistą), która jest zależna od genów. Na odporność nieswoistą istotny wpływ mają neutrofile, makrofagi, zdolność do fagocytozy – produkcja cytokin, interferonu, TNF, cząsteczki adhezyjne, chemokiny.

Reumatyzm to określenie ponad stu różnych jednostek chorobowych, dotyczących układu ruchu. Uważa się, że choroby reumatyczne mają podłoże autoimmunologiczne, mogą być wynikiem zaburzeń procesów metabolicznych, gromadzenia toksyn i wydalania. Różne jednostki reumatycznych chorób zapalnych leczy się podobnie. Zazwyczaj stosuje się leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, ale łagodzą one ostre objawy, a ich długoterminowe efekty bywają słabe.

Zaburzenia wzroku są powszechnie występującym problemem zdrowotnym, znakiem czasu związanym z postępem cywilizacyjnym. Przemęczenie oczu, suchość oka, zaburzenia mikrokrążenia siatkówkowego i naczyniowego to m.in. efekt wielogodzinnej pracy przy komputerze, śledzenia ekranu telefonicznego oraz telewizyjnego. Nie bez znaczenia dla wzroku są również czynniki środowiskowe, takie jak ogrzewanie, klimatyzacja, podróżowanie samolotami, dym oraz zanieczyszczenia. Rośliny lecznicze używane w fitoterapii chorób oczu służą jako źródła bezpośrednich środków terapeutycznych oraz surowców do produkcji bardziej złożonych związków.

Seksualność to jeden z podstawowych elementów życia każdego człowieka. Według Słownika Języka Polskiego potencja jest to zarówno „zdolność mężczyzny do odbycia stosunku płciowego”, jak i „zdolność do zapłodnienia”. Tymczasem polski lekarz seksuolog, prof. Kazimierz Imieliński, definiuje potencję nie tylko jako zdolność organizmu do częstości reakcji seksualnych, mierzonych w jednostce czasu, ale także określa ją jako „zdolność do rozpoczęcia, utrzymania i doprowadzenia do końca satysfakcjonującego stosunku płciowego”1. Potencja człowieka ulega zmianie. Najwyższy jej poziom występuje między 20. a 30. rokiem życia, natomiast z wiekiem obserwuje się jej spadek.