Hiperbaria w urazach

Postępowanie w jednostkach chorobowych

Z tego artykułu dowiesz się:

Jakie jest działanie komory hiperbarycznej?

Jakie są wskazania 
do hiperbarii?

Jakie są przeciwwskazania 
do hiperbarii?

 

Hiperbaria tlenowa (ang. hyperbaric oxygen – HBO) jest to metoda leczenia urazów i chorób w komorze hiperbarycznej. Uważa się, że ciśnienie wewnątrz komory powinno przewyższać wartość 1,4 ATA. Wykorzystuje ona ciśnienie prawie dwukrotnie wyższe od atmosferycznego i wynosi zazwyczaj 2,5 ATA. W trakcie zabiegu chorzy oddychają czystym, 100% tlenem.

Początki wykorzystania tlenu hiperbarycznego w terapii chorych sięgają XVII wieku, kiedy to brytyjski lekarz i fizjolog 
C. Henshaw zaprojektował pierwszą komorę hiperbaryczną. Za ojca współczesnej hiperbarii tlenowej uważany jest holenderski chirurg I. Boerema. Przeprowadził on doświadczenie, w którym udowodnił, że do życia wystarczy tlen rozpuszczony fizycznie w surowicy krwi. Eksperyment ten polegał na kilkugodzinnym sprężeniu w komorze hiperbarycznej młodych świń, których krew pozbawiono hemoglobiny. W Polsce pionierami badań nad wpływem wysokiego ciśnienia na organizmy żywe byli J. Świątecki i F. Sulikowski, którzy w 1899 roku opisali zmniejszenie liczby erytrocytów u zwierząt doświadczalnych poddanych działaniu hiperbarii. W 1935 roku A. Oszacki otworzył pierwszy w Polsce oddział gazolecznictwa w Państwowym Szpitalu św. Łazarza w Krakowie. Dysponował on namiotami tlenowymi (leczono w nich mieszaninami gazowymi) oraz komorą hiperbaryczną, umożliwiającą leczenie pod ciśnieniem 2 ATA.

Powietrze to mieszanina gazów, która składa się na atmosferę ziemską. Skład powietrza na Ziemi zmieniał się w ciągu jej historii. Obecnie proporcje są unormowane i choć stężenie poszczególnych składników powietrza nadal nieco się zmienia, są to zmiany bardzo drobne. W powietrzu wyróżniamy składniki, które można nazwać stałymi i takie, które można nazwać zmiennymi – te drugie wykazują zależność od różnych czynników, stąd można dostrzec większe ich wahania, jak na przykład zmiana zawartości dwutlenku węgla, pary wodnej czy też dwutlenku siarki.

Jeżeli chodzi o zawartości procentowe poszczególnych składników wdychanych przez nas, wyglądają one mniej więcej tak:

POLECAMY

  •     azot – 78%,
  •     tlen – 21%
  •     dwutlenek węgla – 0,04%,
  •     inne gazy (argon, neon, metan, hel, wodór) – 1%.

Wydychamy z kolei:

  •     azot – 78%,
  •     tlen – 17%,
  •     dwutlenek węgla – 4%,
  •     inne gazy – 1%.

W normalnych warunkach komórkom dostarczane jest jedynie 25% tlenu z powietrza wdychanego. Tylko tyle jest dostarczane do mitochondriów, które są elektrowniami, które przekształcają tlen oraz składniki odżywcze w ATP (adenozynotrójfosforan) – związek wysokoenergety...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Naturoterapia w praktyce" w roku + wydania specjalne
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Dodatkowe artykuły i filmy
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI