Probiotykoterapia u dzieci

Dietoterapia Otwarty dostęp

W ostatnim czasie szerokie grono badaczy, w tym farmaceuci, mikrobiolodzy i lekarze, wiele uwagi poświęcają wpływowi bakterii i grzybów jelitowych – mikrobioty jelitowej, na stan zdrowia ludzi. Prawidłowy stan mikrobioty wydaje się być jednym z elementów determinujących dobrostan człowieka. Najnowsze doniesienia naukowe wskazują jej wpływ na wiele procesów zachodzących w naszym organizmie. Badania naukowe pozwoliły na opracowanie różnorodnych preparatów probiotycznych, których celem jest kondycjonowanie funkcjonowania mikrobioty jelit. Współcześnie probiotyki zalecane są zarówno osobom dorosłym, jak i pacjentom pediatrycznym. Z tego powodu ważne jest, aby wiedzieć, w jakich sytuacjach zdrowotnych preparaty probiotyczne mogą znaleźć zastosowanie w leczeniu dzieci. 

Słowo „probiotyk” pochodzi z języka greckiego: „pro bios”, co oznacza „dla życia”. Najprawdopodobniej osobą, która wprowadziła do użytku termin „probiotyk” był Ferdinand Vergin, który porównywał oddziaływanie na mikrobiotę jelitową antybiotyków i innych substancji przeciwdrobnoustrojowych z oddziaływaniami korzystnymi, wywieranymi przez pożyteczne bakterie.
Najstarsze teksty dotyczące probiotykoterapii odnoszą się do mlecznych produktów fermentowanych, o których dzisiaj wiemy, że są bogate w organizmy probiotyczne. Najdawniejszy tekst nawiązujący do korzystnego wpływu probiotyków na organizm ludzki to Stary Testament, który przypisuje długowieczność Abrahama regularnemu spożywaniu przez niego kwaśnego mleka. Warto zauważyć, że starożytni Żydzi byli ludem pasterskim – ich gospodarka oparta była na hodowli, głównie owiec i kóz oraz na produktach pochodzenia zwierzęcego, w tym mleku i jego pochodnych. Można zatem podejrzewać, że spożywanie mlecznych produktów fermentowanych było powszechne, tym bardziej, że nie było możliwości długotrwałego przechowywania słodkiego mleka w warunkach chłodniczych.
W starożytnym Rzymie i Grecji również znano różne sposoby przygotowania fermentowanego mleka – opus lactarum (kwaśne mleko z dodatkiem miodu, owoców i mąki) oraz oxygale (kwaśne mleko z dodatkiem warzyw i przypraw). Biorąc pod uwagę potencjalne, lecznicze właściwości miodu i przypraw oraz ziół można uznać, że potrawy te stanowiły swojego rodzaju preparat złożony – swoiste suplementy diety – tak dziś powszechne. Nawet dzisiaj jednak trudno znaleźć na rynku preparat łączący probiotyk, miód i składnik ziołowy. Opis sporządzenia powyższych dań znajduje się w biografii cesarza Heliogabala (panował w 218–222 r.), a więc w dokumencie o znacznej ważności i wiarygodności. Starożytni Rzymianie znali również i wykorzystywali w praktyce, choć w sposób nieświadomy, zdolność bakterii probiotycznych do eliminacji mikroorganizmów chorobotwórczych, a zatem stosowali podaż probiotyków jako metodę leczenia chorób. Przykładowo Pliniusz Starszy (Gaius Plinius Secundus; 23–79 r.) w dziele „Historia naturalis” wskazywał na zasadność spożywania fermentowanych produktów mlecznych przez chorych z problemami żołądkowo-jelitowymi i rekonwalescentów. Zastosowanie kwaśnego mleka w terapii schorzeń od wieków interesowało najznamienitszych lekarzy, uczonych i prekursorów współczesnej medycyny: 
Hipokratesa (zm. 37...

Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.

Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI