Apiterapia. Część I

W latach 80-tych XX wieku zostały postawione wysokie wymogi stosowanym lekom, co faworyzowało lek syntetyczny. Podstawowym czynnikiem był fakt oznaczania w składzie leku substancji czynnej, niezmienności składu, znajomości działania składników czynnych i mierzalność efektów farmakodynamicznych i innych czynników uwarunkowanych standaryzacją. Mimo że badania farmakologiczne potwierdziły wybitne własności antybakteryjne i antygrzybiczne miodu, jedynie niestałość składu spowodowały, że w Polsce nie znalazł dostatecznego naukowego rozeznania, przestał być rejestrowany jako środek leczniczy w Farmakopei Polskiej. Należy pamiętać, że apiterapia jest pojęciem dużo szerszym, gdyż poza miodem wykorzystuje inne produkty pszczele, takie jak propolis, mleczko pszczele, obnóża, zasklep, wosk, a nawet czerw pszczeli.

R e k l a m a

Apiterapia w Polsce

Z końcem ubiegłego stulecia nadmiernie rosnące koszty lecznictwa konwencjonalnego, ujawnienie dużej nieprawidłowości w użytkowaniu preparatów farmaceutycznych, a także szkody polekowe zwróciły ponownie uwagę w stronę leków pochodzenia biogennego.
W polskiej apiterapii milowymi krokami w jej rozwoju były zorganizowane w 1985 r. w Krakowie V Międzynarodowe Sympozjum...