Autor: Agata Majcher

Cukrzyca typu 2 nazywana jest chorobą cywilizacyjną XXI wieku. Należy ona do grupy schorzeń metabolicznych i charakteryzuje się przewlekłą hiperglikemią, czyli występowaniem wysokiego stężenia glukozy we krwi. Przyczyny tej choroby mają różnoraką etiologię i u każdego diabetyka przebieg może być zróżnicowany, jednak cechą wspólną jest przewlekle utrzymujące się podwyższone stężenie glukozy we krwi oraz zaburzenia metabolizmu węglowodanów, tłuszczów i białek na skutek defektu wydzielania i/lub działania insuliny.

Niewiele gatunków roślin zostało tak dokładnie przebadanych pod kątem ich właściwości leczniczych, potencjału, mechanizmu działania, oceny bezpieczeństwa i badań toksykologicznych co czarnuszka siewna. Surowiec jest szeroko wykorzystywany w leczeniu wielu chorób i dolegliwości, a swoje działanie zawdzięcza unikalnemu składowi. Nie sposób w jednym artykule opisać dokładnie tę niezwykłą roślinę, dlatego skupię się na kilku wybranych zagadnieniach, czyli na przeciwpasożytniczym, przeciwbakteryjnym, przeciwwirusowym i przeciwgrzybiczym działaniu czarnuszki.

W ubiegłym wieku w Europie odkryto i zdefiniowano na nowo dziedzinę fitoterapii – gemmoterapię, której celem jest lecznicze wykorzystywanie nierozwiniętych części roślin – pączków, kwiatów czy młodziutkich gałązek. Gemmoterapia zakłada, że pąki roślinne są najbardziej skoncentrowaną częścią rośliny, bogatą w substancje czynne, w których krąży życiowa energia. I choć pąkami roślin leczono już w starożytności, gemmoterapia popularna jest zaledwie w kilku europejskich krajach – we Francji, w Belgii, we Włoszech, w Szwajcarii – czy też ostatnio w Czechach i na Słowacji.

Zima jest w naszym naturalnym cyklu biologicznym czasem wyciszenia. Dni stają się coraz krótsze, a długie zimowe wieczory bez światła słonecznego wpływają na pracę naszych hormonów. Rośnie poziom melatoniny, sprawującej kontrolę nad snem. Spada poziom serotoniny i dopaminy, na skutek czego reakcje na różne bodźce zostają spowolnione, słabną siły witalne. Zima wpływa również na zachowanie zwierząt – niektóre przesypiają ten okres – a także na rośliny, które tracą liście i owoce, za to gromadzą życiodajne soki w korzeniach.

Błonnik (włókno pokarmowe) jest substancją, której niedobory zwiększają ryzyko zachorowania na wiele chorób cywilizacyjnych, na przykład: cukrzycę, otyłość, nadciśnienie tętnicze czy zaburzenia przewodu pokarmowego, takie jak zaparcia. Mimo powszechnie znanych korzyści zdrowotnych wynikających z podaży błonnika, większość dorosłych i dzieci nie spożywa zalecanej dziennej dawki. Według rekomendacji EFSA (Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności) każdego dnia wraz z pokarmem powinno się dostarczać od 20 do 40 g tego składnika pokarmowego1.

Nadciśnienie tętnicze jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych chorób, dotyka około 30–35% dorosłych, czyli około 10 milionów Polaków. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) alarmuje, że na świecie choroba ta trapi prawie miliard osób, a według szacunków, w 2025 roku liczba ta może przekroczyć nawet 1,5 miliarda1. Według raportów WHO nadciśnienie tętnicze jest pierwszą przyczyną zgonów na świecie2 i jest jednym z głównych czynników niewydolności serca, nerek, mózgu oraz tętnic. Właściwa diagnoza i wdrożona profilaktyka są w stanie zahamować chorobę i zminimalizować powikłania.

Wiele dzieci może mieć opory związane z przyjmowaniem pokarmów. W niektórych domach może powtarzać się podobny scenariusz, gdzie dziecko wszędzie rozrzuca jedzenie, grymasi lub awanturuje się. Z kolei rodzice zamartwiają się tym, że ich pociecha przez chwilę może być głodna i starają się do tego nie dopuszczać.

U dzieci – istot niezwykle delikatnych od pierwszych dni życia wykształcają się komórki ciała, tworzy się coraz to bardziej złożona struktura, a przez pierwsze lata życia dojrzewa ich układ pokarmowy. Prawidłowy rozwój tego układu oddziałuje na zdrowie całego organizmu i samopoczucie maluszka.