Skóra to zbudowana z tkanki łącznej swoista bariera, która chroni wnętrze organizmu człowieka przed wpływem szkodliwych czynników zewnętrznych, w tym mikroorganizmów, substancji chemicznych, promieniowania UVA/UVB. Za jej właściwości ochronne odpowiadają takie cechy, jak przede wszystkim: kwaśne środowisko (pH), wytwarzanie łoju, wytwarzanie kwasu urokainowego i eumelaniny przez melanocyty (komórki barwnikowe skóry), powierzchowny płaszcz wodno-lipidowy, wytwarzanie potu.
Jest traktowana jako samodzielny organ ludzkiego organizmu – jej powierzchnia to ok. 2 m2, zaś masa skóry człowieka wynosi ok. 3–4 kg.
Składa się z dwóch głównych warstw – zewnętrznie położonego naskórka oraz skóry właściwej. Naskórek to wielowarstwowy element skóry, który odpowiada zwłaszcza za utrzymanie jej odpowiedniego nawilżenia i ochronę głębszych warstw skóry przed szkodliwymi czynnikami. Skóra właściwa z kolei charakteryzuje się głównie rolą termoregulacyjną. Tam także są umiejscowione komórki zwane receptorami – odbierające różnorodne bodźce zewnętrzne. Na koniec warto dodać, że także paznokcie i włosy należą do tkanki skórnej – są wytworami naskórka – dlatego też w niniejszym artykule weźmiemy pod uwagę nie tylko najpowszechniejsze choroby skóry, ale także owłosionej skóry głowy i paznokci.
Choroby skóry zwykle mają charakter przewlekły, choć oczywiście nierzadko dochodzi też do nagłych odczynów skórnych wskutek kontaktu ze szkodliwymi czynnikami. Tym niemniej, niezależnie od rodzaju owych czynników po ekspozycji skóry na ich działanie najczęściej dochodzi do reakcji skórnej o charakterze zapalnym.
POLECAMY
Substancje roślinne i ich aktywność w skórze
Wykorzystywane w fitoterapii chorób dermatologicznych substancje pochod...
