Hericium spp. (soplówki) – grzyby jadalne i lecznicze o wybitnym potencjale neuroprotekcyjnym. Część II

Najważniejsze cukry proste wchodzące w skład polisacharydów to glukoza, mannoza, galaktoza, ksyloza, arabinoza, fukoza, kwasu uronowy oraz glukuronowy, tworzące struktury liniowe lub rozgałęzione. Przyjmuje się, że polisacharydy izolowane z grzybów jadalnych aktywizują odpowiedź immunologiczną w badaniach in vitro i in vivo, działając jako biologiczne stymulanty. Związki te mają najczęściej strukturę β-D-glukanów lub β-mannanów. O aktywności tych związków decyduje masa cząsteczkowa, rozpuszczalność w wodzie, liczba rozgałęzień i struktura III-rzędowa. Istotną rolę odgrywa tu typ wiązania glikozydowego (α lub β) oraz struktura przestrzenna cząsteczki polisacharydu. Największą immunoaktywność posiadają glukany β (1 → 3) z rozgałęzieniami β (1 → 6) i β (1 → 4). 
 

R e k l a m a

Działanie polisacharydów w organizmie człowieka

Polisacharydy te w organizmie ludzkim nie wywołują działań niepożądanych. Szczególnie istotne jest znaczenie polisacharydów grzybowych w modulowaniu funkcji układu odpornościowego, a tym samym potencjalnego wpływu hamującego na nowotwory. Mechanizm tego działania na układ immunologiczny potwierdzony w kolejnych badaniach polega na stymulowaniu komórek układu odpornościowego, w tym limfocytów T i limfocytów T cytotoksycznych (CTL), limfocytów B, granulocytów (eozynofilów i neutrofilów), komórek NK (natural killer) czy makrofagów. Ten mechanizm działania jest szczególnie charakterystyczny dla β-1,3-glukanów, ale liczne badania sugerują również, że β-glukany mogą wzmacniać specyficzną odpowiedź komórkową poprzez wzmaganie wydzielania IL-6, IL-8, IL-12 oraz IFN-Ɣ z neutrofili, makrofagów i komórek NK. Ponadto β-glukany występujące w owocnikach grzybów jadalnych mogą stanowić czynniki, które stymulują nowe komórki efektorowe, przyczyniające się do powstawania m.in. przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom nowotworowym, co jest mniej powszechne niż klasyczny efekt cytotoksyczny, który wywołuje chemioterapia[20]–[22].
W celu uzyskania efektu prebiotycznego istotna jest również zdolność wiązania innych cząsteczek (białek, st...