Kolka niemowlęca należy do czynnościowych zaburzeń przewodu pokarmowego wczesnego okresu niemowlęcego. Zdiagnozowanie jej wymaga występowania wszystkich opisanych u niemowlęcia w wieku od 2. tygodnia do 4. miesiąca życia objawów, do nasilenia których dochodzi głównie w godzinach wieczornych. Pierwszym, głównym symptomem jest występowanie nagłych napadów płaczu, krzyku czy rozdrażnienia, rozpoczynające i kończące się bez możliwej do zdefiniowania przyczyny. Kolejnym kryterium jest tak zwane kryterium czasowe. Tu w praktyce stosuje się regułę Wessela, czyli tak zwaną „regułę trzech”. Zakłada ona napady niemożliwego do załagodzenia płaczu, występujące u niemowlęcia co najmniej przez trzy godziny dziennie, przez co najmniej trzy dni w tygodniu i przez co najmniej trzy tygodnie. Ostatnie kryterium to zarówno prawidłowy rozwój fizyczny niemowlęcia, jak i właściwy przyrost jego masy ciała. Opisywanym symptomom bardzo często towarzyszą napadowe zaczerwienienia twarzy dziecka, niepokój czy podkurczanie i prostowanie nóżek dziecka. W badaniu fizykalnym stwierdza się rozdęcie brzuszka dziecka oraz nadmierne ilości gazów jelitowych. Często podczas napadu kolki może występować oddanie zielonego, śluzowego stolca z jednoczesnym wydaleniem gazów jelitowych i chwilowym uspokojeniem niemowlęcia1, 2, 4–7.
POLECAMY
R e k l a m a
Każdorazowe rozpoznanie u dziecka objawów zgodnych z wyżej wymienionymi kryteriami kolki niemowlęcej nakłada na opiekuna konieczność przeprowadzenia diagnostyki wykluczającej inne zaburzenia u dziecka, a w niektórych przypadkach wykonania badań dodatkowych. Warunkami rozpoznania kolki są brak objawów klinicznych wskazujących na proces zapalny, wadę anatomiczną albo metaboliczną oraz wykluczenie pozostałych czynnościowych zaburzeń przewodu pokarmowego. Nie należy zapomnie...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań czasopisma "Naturoterapia w praktyce" w roku + wydania specjalne
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- Dodatkowe artykuły i filmy
- ...i wiele więcej!