Naturalna alternatywa dla leków przeciwhistaminowych

Jej syntezę zapewnia dekarboksylacja aminokwasu L-histydyny przez pracę enzymu dekarboksylazy L-histydyny (ryc. 1). W ludzkim organizmie wytwarzana i magazynowana jest głównie w mastocytach oraz komórkach zasadochłonnych (bazofilach), natomiast jej nadmiar rozkładają dwa enzymy: diaminooksydaza (DAO) oraz N-metylotransferaza (HNMT) (ryc. 2). Histamina biologiczny efekt wywiera za pomocą czterech receptorów (H1–H4), które są przeznaczone do odbierania bodźców przez nią przekazywanych (ryc. 3).
 

Aktywacja receptora H1 prowadzi do skurczu mięśni gładkich, rozszerzenia naczyń krwionośnych, wydzielania śluzu w drogach oddechowych. Odgrywa on również rolę w alergiach IgE-zależnych. Receptor H2 występuje głównie w przewodzie pokarmowym, gdzie odpowiada za wydzielanie soków żołądkowych oraz zwiększa produkcję IL-16 oraz zmniejsza wydzielania TNF-alfa. Pobudzenie receptora H3, znajdującego się w układzie nerwowym, wpływa m.in. na syntezę histaminy w mastocytach oraz reguluje wydzielanie acetylocholiny, serotoniny, dopaminy i noradrenaliny. Natomiast receptor H4 odpowiada za funkcjonowanie układu odpornościowego (jego aktywacja wpływa na zwiększenie uwalniania IL-16 przez limfocyty CD8+).
Histamina zostaje uwolniona z komórek z różnych powodów, takich jak np. niskie i wysokie temperatury, światło słoneczne, ucisk, toksyny, jady owadów, leki (np. kwas acetylosalicylowy, kodeina, morfina), alkohol, pokarmy (m.in. czekolada, pomidory, szpinak, bakłażany, truskawki, ananasy, banany). Niepożądane objawy wywołane histaminą to m.in.: ból głowy, wodnisty wyciek z nosa, zaczerwienienie spojówek, pojawienie się bąbli pokrzywkowych, skurcz oskrzeli, świszczący oddech, uczucie duszności,...