Naturalne metody wspomagające leczenie sarkoidozy

Do rozpoznania sarkoidozy niezbędne są obserwacja objawów klinicznych, obraz radiologiczny oraz potwierdzenie obecności ziarniaków w badaniu histopatologicznym. Materiał do tego ostatniego pobierany jest z biopsji narządu, który został zajęty przez zmiany chorobowe. Najczęściej stosowanym badaniem pozwalającym na pozyskanie materiału jest bronchoskopia. Badania krwi stanowią pomocniczy element diagnostyczny. W ich obrębie wykonuje się morfologię, OB oraz badanie biochemiczne. Wśród nieprawidłowości, które mogą zaniepokoić w wynikach, pojawia się obniżona bezwzględna liczba limfocytów (ALC), a często również liczba neutrofili we krwi obwodowej. Obserwuje się także umiarkowane podwyższenie poziomu OB. W przypadku sarkoidozy w badaniu biochemicznym surowicy krwi zauważalne jest podwyższenie stężenia białka całkowitego, białka C-reaktywnego (CRP), immunoglobulin oraz kompleksów immunologicznych.

Często występuje również podwyższone stężenie wapnia i konwertazy angiotensyny (ACE). Zmiany chorobowe mogą pojawić się nagle i równie szybko ustąpić. Możliwy jest również ich sukcesywny rozwój, powodujący nawroty objawów w ciągu całego życia. Jednak często obserwuje się także samoistne ustępowanie choroby. Sarkoidoza najczęściej dotyczy grupy osób od 20. do 40. roku życia, częściej kobiet niż mężczyzn. 

Wskazywanym przez badaczy czynnikiem ryzyka jest częsty kontakt (najczęściej związany z pracą zawodową) z różnego rodzaju pyłami, gazami, substancjami chemicznymi czy związkami toksycznymi uwalnianymi pod wpływem działania wysokiej temperatury. Schorzenie to często towarzyszy również chorobom autoimmunologicznym, takim jak choroba Hashimoto.

Według sugestii badaczy zajmujących się przyczynami sarkoidozy przyczyną choroby jest swoisty czynnik środowiskowy, zwany czynnikiem sarkoidalnym, który – poprzez rozwój reakcji zapalnej – wpływa na układ immunologiczny osób z predyspozycjami genetycznymi. Nie odkryto natomiast, co może być tym czynnikiem.

Rozwój ziarniaków sarkoidalnych rozpoczyna się od skupienia dużej liczby aktywowanych makrofagów i limfocytów T CD4+. Proces zapalny zostaje zainicjowany przez cytokiny prozapalne wydzielane przez limfocyty Th1, takie jak interferon-gamma (IFN-γ) czy interleukina-2 (Il-2). Cytokiny prozapalne równie...