Stwardnienie rozsiane – diagnostyka i dietetyka kliniczna

Postępowanie w jednostkach chorobowych

Stwardnienie rozsiane (sclerosis multiplex, SM) to jedna z najczęstszych chorób ośrodkowego układu nerwowego. Diagnozuje się ją najczęściej u osób między 20. a 40. rokiem życia, niemal trzykrotnie częściej zapadają na nią kobiety. W Polsce liczbę osób chorujących na SM szacuje się na ponad 45 tysięcy. Etiologia choroby nie została do końca poznana. Wiadomo jednak, że w przebiegu choroby układ odpornościowy rozpoznaje elementy mózgu i rdzenia kręgowego jako coś obcego i atakuje osłonkę mielinową, która pokrywa włókna nerwowe, doprowadzając do upośledzenia komunikacji i przekazywania impulsów nerwowych przez włókna nerwowe między mózgiem a całym organizmem.

Wyróżniamy cztery typy przebiegu klinicznego SM według klasyfikacji Lublina i Reingolda: 

POLECAMY

  • postać rzutowo-remisyjną (relapsing-remitting, MS-RRMS) – najczęściej występująca postać choroby, dotyczy ok. 60% chorych. Objawy występują przez pewien okres (dni, tygodnie, miesiące), a następnie stan chorego ulega częściowej lub całkowitej poprawie – remisji, która może trwać zarówno kilka miesięcy, jak i lat;
  • postać pierwotnie postępującą (primary progressive, MS-PPMS) – dotyczy ok. 10–15% chorych diagnozowanych zwykle w wieku 40 lat lub później. Podczas gdy w innych postaciach SM zmiany demielizacyjne pojawiają się zarówno w mózgu, jak i w rdzeniu kręgowym, w pierwotnie postępującym SM większość uszkodzeń ma miejsce w rdzeniu kręgowym, dlatego charakteryzuje się postępującym przebiegiem, zwykle bez wyraźnych rzutów lub remisji;
  • postać wtórnie postępującą (secondary progressive, MS-SPMS) – zaczyna się jako postać z rzutami i remisjami. Później choroba w różnym tempie postępuje, ale mogą też występować rzuty; statystycznie u ok. 65% osób z SM rzutowo-remisyjnym, po średnio 15 latach, rozwija się postać wtórnie postępująca;
  • postać postępująco-nawracającą (progressive relapsing, MS-PRMS) – charakteryzuje się postępującym przebiegiem z ostrymi rzutami od początku. Między rzutami SM nie przestaje postępować; właściwie brak stabilnego okresu chorobowego.

OBJAWY 

U pacjentów cierpiących na SM stwierdza się niestabilność szyjnej części kręgosłupa, co powoduje ogromne zawężenie cyrkulacji płynu mózgowego. Płyn mózgowy przedostaje się do pobliskich tkanek nerwowych z powodu podwyższonego ciśnienia, a z racji tego, że zawiera wiele peptydów oraz białek (np. białko tau), może wywoływać reakcję autoimmunologiczną. Przedostawanie się płynu pogarsza również dostawę składników odżywczych oraz tlenu do mózgu. W pewnych obszarach mózgu obserwuje się podwyższony poziom mleczanu. 
W zależności od stopnia uszkodzenia szlaków sygnałowych i tego, które ze szlaków dotknięte są uszkodzeniem, objawy stwardnienia rozsianego mogą się znacząco różnić. Część chorych może nawet całkowicie utracić zdolność poruszania się, z kolei inna część może długo pozostawać w okresie remisji bez rzutu choroby. Stwardnienie rozsiane kojarzy się głównie z niepełnosprawnością ruchową, jednak może również pogarszać...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Naturoterapia w praktyce" w roku + wydania specjalne
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Dodatkowe artykuły i filmy
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI