Żeń-szeń i miłorząb dwuklapowy – duet o właściwościach protekcyjnych i wspierających pracę mózgu

Żeń-szeń (Panax ginseng C.A.Meyer)

Korzeń żeń-szenia od tysięcy lat był powszechnie używany jako tradycyjny środek wzmacniający długowieczność w krajach Dalekiego Wschodu, takich jak Chiny, Japonia i Korea. Od czasów starożytnej dynastii Ch’in w Chinach wierzono, że jego stosowanie wpływa nie tylko na długowieczność, ale zwiększa też energię witalną, poprawia nastrój, wzmacnia popęd seksualny. Obecne badania częściowo potwierdzają skuteczność tradycyjnych zastosowań i także dziś żeń-szeń uznawany jest za roślinę o właściwościach tonizujących[1]. Pierwszymi aktywnymi składnikami wyizolowanymi z korzenia żeń-szenia były ginsenozydy (zwane również saponinami żeń-szenia). Należą one do triterpenoidowych glikozydów dammaranu. Obecnie zidentyfikowano i opisano ok. 30 ginsenozydów; są one klasyfikowane jako protopanaksadiol (np. ginsenozyd Rb1) lub protopanaksatriol (np. ginsenozyd Rg1)[2], [3]. W związku z licznymi działaniami farmakologicznymi żeń-szeń został nazwany superadaptogenem. W różnych badaniach in vitro wykazano bowiem, że wyciąg z korzenia żeń-szenia lub wyizolowane ginsenozydy działają przeciwnowotworowo, przeciwzapalnie i antyoksydacyjnie, poprawiają libido i rozkurczają naczynia[4–7]. Ważnym odkryciem było także wykazanie w ostatnich latach, że w układzie nerwowym ginsenozydy działają neuroprotekcyjnie, szczególnie u osób z chorobą Alzheimera[1], [8–10]. Oprócz ginsenozydów niedawno wykryto także inną substancję – gintoninę, której także przypisuje się korzystny wpływ na funkcje poznawcze, takie jak: poprawa funkcji myślowych, koncentracji i uwagi oraz zwiększenie szybkości reakcji, polepszenie pamięci roboczej, zapamiętywanie i uczenie się[11...