Błonnik pokarmowy w profilaktyce i leczeniu zaparć

Dietoterapia

Błonnik (włókno pokarmowe) jest substancją, której niedobory zwiększają ryzyko zachorowania na wiele chorób cywilizacyjnych, na przykład: cukrzycę, otyłość, nadciśnienie tętnicze czy zaburzenia przewodu pokarmowego, takie jak zaparcia. Mimo powszechnie znanych korzyści zdrowotnych wynikających z podaży błonnika, większość dorosłych i dzieci nie spożywa zalecanej dziennej dawki. Według rekomendacji EFSA (Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności) każdego dnia wraz z pokarmem powinno się dostarczać od 20 do 40 g tego składnika pokarmowego1.

Przeciętny Europejczyk spożywa go zbyt mało – średnio ok. 15 g, ponadto mieszkańcy krajów rozwiniętych spożywają za dużo rafinowanego cukru i produktów wysoko przetworzonych, co nie pozostaje obojętne dla zdrowia. Zwiększenie ilości włókna pokarmowego w diecie istotnie poprawia pracę całego układu pokarmowego. Należy nadmienić, iż zalecenia w niniejszym opracowaniu dotyczą osób ze zdrowymi jelitami.
Błonnik pokarmowy obejmuje bardzo liczną i niejednorodną grupę węglowodanów pochodzących głównie z królestwa roślin i grzybów. Występuje w warzywach, owocach, nasionach, pestkach, orzechach, zbożach i grzybach. Nie jest rozkładany w organizmie przez enzymy trawienne, nie ulega wchłanianiu w jelicie cienkim, natomiast ulega pełnej lub częściowej fermentacji w jelicie grubym. Dostając się do okrężnicy mechanicznie drażni receptory w błonie śluzowej jelita grubego, zakończenia nerwowe splotu Auerbacha i Meissnera, zwiększając tym samym perystaltykę i przyspieszając wypróżnienie. 
Przykładem włókna pokarmowego mogą być naturalnie występujące polimery węglowodanów, nietrawione węglowodany uzyskane na drodze modyfikacji (np. skrobia modyfikowana) oraz nieprzyswajalne węglowodany syntetyczne pochodzenia roślinnego.

POLECAMY

R e k l a m a

Błonnik nie jest substancją odżywczą, za to spełnia bardzo ważną rolę w wielu procesach fizjologicznych. Jest środkiem wiążącym, co oznacza, że może wiązać i wydalać zarówno korzystne substancje odżywcze, takie jak mikroelementy – żelazo, chrom, miedź, cynk czy wapń, ale także toksyny i metale ciężkie. Zbyt duża ilość błonnika przyjęta jednorazowo może spowodować za szybkie wypłukanie cennych substancji odżywczych, które nie zdążyły się zaabsorbować. Dlatego spożywanie produktów wysokobłonnikowych powinno się odbywać stopniowo. Nadmiar błonnika w diecie może objawić się dyskomfortem w postaci wzdęć i gazów, najczęściej zdarza się to po zjedzeniu dużej ilości błonnika jednorazowo.
Połączenie niezbilansowanej diety z pozostałymi czynnikami ryzyka powstawania choró...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Naturoterapia w praktyce" w roku + wydania specjalne
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Dodatkowe artykuły i filmy
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI