Co łączy grzyby i witaminę D?

Chociaż witamina D jest klasyfikowana jako witamina, może być syntetyzowana w organizmie w wystarczających ilościach, w wyniku ekspozycji skóry na działanie promieniowania UV pochodzącego ze słońca1. Jeżeli czas przebywania na słońcu jest ograniczony, konieczne jest dostarczenie witaminy D z pożywieniem w celu utrzymania właściwych stężeń 25-hydroksywitaminy D [25(OH)D], która jest metabolitem witaminy D, stanowiącym jej główną postać w krążeniu. Szacuje się, że 1 mld ludzi na całym świecie ma niedobór witaminy D – stężenie 25(OH) D  ≤ 50 nmol/l. Dwie główne formy witaminy D w diecie to D3, znajdująca się w produktach zwierzęcych, oraz D2, znajdująca się w grzybach i drożdżach3. Grzyby suszone na słońcu i poddane działaniu promieniowania UV są potencjalnie ważnym źródłem witaminy D (jako witamina D2)4. Niektóre państwa zezwalają, a nawet zalecają wzbogacanie witaminą D produktów spożywczych, takich jak mleko, margaryna, płatki śniadaniowe i soki5. Mówimy wówczas o wzbogacaniu obligatoryjnym lub dobrowolnym, gdzie obligatoryjne nakłada na wszystkich producentów określonego asortymentu środków spożywczych obowiązek dodawania witamin lub składników mineralnych w ilości regulowanej odpowiednimi przepisami. W Polsce obowiązkowe jest wzbogacanie w witaminę D tłuszczów do smarowania (z wyjątkiem masła, które zawiera je naturalnie).
 

R e k l a m a

Zalecane spożycie witaminy D na świecie, w zależności od wieku, mieści się w granicach 5–15 µg/dzień (200–600 IU) w Australii i Nowej Zelandii, 15–20 µg/dzień (600–800 IU) w USA, 15 µg/dzień (600 IU) w Europie, 5–20 µg/dzień (600–800 IU) w Kanadzie i 10 µg/dzień (400 IU) w Wielkiej Brytanii (tabela 1). 
 

Źródło: Opracowanie własne.

Szacunki dotyczące spożycia witaminy D w diecie w Stanach Zjednoczonych wynoszą 5–6 µg/dzień u dorosłych mężczyzn i 3,5–4,5 µg/dzień u dorosłych kobiet6. Dorośli Kanadyjczycy dostarczają z pożywieniem średnio 5,8 µg witaminy D dziennie, co obejmuje również żywność wzbogaconą o witaminę D7. Szacuje się, że...