Kannabinoidy w leczeniu padaczki

Według oficjalnej taksonomii, konopie należą do rodziny konopiowatych (Cannabaceae, Cannabinaceae) i rzędu pokrzywowców (Urticales). Sprawa komplikuje się, gdy wchodzimy w szczegóły. Od lat funkcjonował bowiem podział na C. indica, C. sativa i C. ruderalis, które różnią się od siebie nie tylko wyglądem, ale też zawartością dwóch najważniejszych kannabinoidów: ∆9-tetrahydrokannabinolu (THC) i kannabidiolu (CBD). Właśnie zawartość THC decyduje o właściwościach psychogennych tej rośliny, z której po przetworzeniu może powstać marihuana bądź haszysz. Najwięcej THC zawiera C. sativa, a najmniej – C. ruderalis. 
C. indica posiada obie te substancje w proporcji 1:1.
Natomiast w 2014 r. John McPartland zaproponował nową klasyfikację na podstawie badań genotypu roślin oraz miejsca ich pochodzenia. Według McPartlanda, C. sativa powinna być zidentyfikowana jako C. indica, ponieważ pochodzi z Indii (stąd indica), C. indica – jako C. afghanica, ponieważ występuje naturalnie w Afganistanie, a C. ruderalis jest tym, co ludzie znali dotąd jako C. sativa1, 2.

Od prehistorii do dziś

Konopie towarzyszyły ludziom już od epoki neolitu. Dowodem na to są skamieniałe nasiona konopi odnalezione w grocie na terenie dzisiejszej Rumunii.
Za pierwszą pisaną wzmiankę o medycznych zastosowaniach konopi uważa się zielnik chińskiego cesarza Shen Nunga, datowany na 2700 r. p.n.e. Co ciekawe, informacje te były prawdopodobnie spisane na papierze z konopi włóknistych, ponieważ to z nich głównie Chińczycy początkowo robili papier. Konopie były uważane za bardzo ważny lek w medycynie chińskiej, ponieważ zawierają w sobie dwa główne pierwiastki – yin i yang.
Inne starożytne cywilizacje także korzystały z konopi, na co dowody można znaleźć w egipskich papirusach czy świętych księgach wedyjskich. Uważa się, że psychoaktywne działanie konopi zostało odkryte właśnie w Indiach i było wykorzystywane do celów religijnych.
Przez wieki konopie były stosowane do celów medycznych z przeróżnych powodów: bólu, zaparć, biegunki, braku apetytu, zaburzeń nerwowych, drgawek czy bezsenności. Konopiami próbowano leczyć takie choroby jak malaria, zapalenie oskrzeli czy migrena12. Czy słusznie?

Co mają w sobie konopie?

Wraz z rozwojem metod badawczych coraz więcej wiemy o substancjach zawartych w konopiach oraz o tym, jak wpływają one na ludzki organizm. Nasi przodkowie opierali swoje działania na intuicji i obserwacji. My dysponujemy już konkretnymi dowodami na to, że konopie zasługują na miano rośliny leczniczej, ponieważ zawierają w sobie wyjątkową grupę związków chemicznych, nazwaną od łacińskiej nazwy konopi (Cannabis) – kannabinoidami.
Szacuje się, że konopie zawierają od 400 do 530 różnych substancji chemicznych, w tym ponad 80 (a według niektórych – nawet 100) rodzajów kannabinoidów. Dla naszych rozważań najważniejsze są dwa spośród nich: ∆9-tetrahydrokannabinol (THC) i kannabidiol (CBD).
Przełomowego odkrycia, a mianowicie identyfikacji THC w konopiach, dokonało w 1964 r. dwóch izraelskich biochemików R. Mechoulama i Y. Gaoni. Obok THC równie ważnym związkiem jest kannabidiol (CBD), który – w uproszczeniu – ma działanie przeciwne do THC, być może dzięki temu jego zawartość w roślinie ogranicza działanie euforyczne THC. Nie można tutaj jednak mówić o antagonizmie, a raczej o modulowaniu działania. Oba związki wykazują różne właściwości lecznicze, a główną różnicą jest to, że THC działa stymulująco, a CBD – sedatywnie. Dlatego znajdują zastosowanie w odmiennych chorobach.
...