Naturalne leczenie giardiozy – zioła, dieta, probiotyki

Objawową postać choroby diagnozuje się u 280 mln ludzi rocznie. Parazytoza ta najczęściej występuje w krajach rozwijających się. Na obszarach, gdzie panują złe warunki sanitarne zarażonych może być od 20 do 30% ludności. W uprzemysłowionych rejonach świata zapadalność szacowana jest na 2–10%, przy czym znacznie częściej chorują dzieci. Giardia lamblia jest także jedną z najczęstszych przyczyn biegunki podróżnych1.

R E K L A M A

Zakażenie pasożytem odbywa się drogą pokarmową, przez spożycie żywności lub wody zawierającej cysty Giardia lamblia oraz międzyosobniczo drogą feralno-oralną, w tym także przez kontakt z zanieczyszczonymi powierzchniami (toalety, miejsca publiczne). Aby doszło do zarażenia, wystarczy połknięcie niewielkiej ilości cyst pierwotniaka, nawet mniejszej niż 102. Infekcja ma miejsce w świetle jelita cienkiego, ale pasożyt może dostać się także do pęcherzyka żółciowego oraz przewodów trzustkowych, powodując stany zapalne w tych strukturach anatomicznych. W jelicie trofozoity giardii przylegają do błony śluzowej powodując apoptozę enterocytów, zwiększoną przepuszczalność jelitową oraz w konsekwencji zaburzenie wchłaniania składników odżywczych. Obecność pierwotniaka prowadzi do zmian morfologicznych w obrębie śluzówki jelita charakterystycznych dla celiakii, takich jak skrócenie mikrokosmków jelitowych oraz przerost krypt. Pojawia się niedobór enzymów trawiących dwucukry (disacharydaz), czego konsekwencją jest nietolerancja laktozy. Skutkiem uszkodzenia nabłonka jelita może być biegunka, jeden z głównych objawów inwazyjnej giardiozy3. Badania na zwierzętach pokazują, że giardia nie jest w stanie przetrwać w jelicie bez obecności kwasów żółciowych, dlatego często obserwuje się zaburzenia wchłaniania tłuszczów przy infekcji tym pasożytem4. Ekspozycja na żółć jest bodźcem stymulującym tworzenie cyst, które następnie są wydalane razem z masami kałowymi5.
 

Większość infekcji Giardia intestinalis przebiega bezobjawowo. Bardziej nasilone parazytozy manifestują się zmęczeniem, niedożywieniem, biegunką, odbijaniem, bólami i wzdęciami brzucha, mogą pojawiać się także zaparcia oraz charakterystyczne dla giardiozy tłuste stolce. Obecność pasożyta prowadzi do zaburzenia wchłaniania jelitowego, czego konsekwencją są niedobry żywieniowe oraz utrata masy ciała. Gdy taki stan kliniczny występuje u dzieci, może prowadzić do zahamowania wzrostu i rozwoju, w tym deficytów poznawczych6. Niezależnie od tego czy infekcja ma charakter objawowy, czy brakuje symptomów klinicznych, zgodnie z oficjalnymi rekomendacjami należy podjąć terapię w celu usunięcia pasożyta z organizmu człowieka7.
Bez zastosowania leczenia objawy infekcji utrzymują się zwykle od 6 do 10 tygodni. Należy jednak pamiętać, że 20–80% osób zarażonych nie wykazuje symptomów chorobowych8. Osoby charakteryzujące się prawidłową odpowiedzią immunologiczną oraz zdrowym przewodem pokarmowym nie są podatne na przewlekłe infe...