Homeopatia i zioła w leczeniu AZS u dzieci

AZS pojawia się najczęściej w pierwszych sześciu miesiącach życia, ale nie jest to regułą. Obraz atopowego zapalenia skóry zależy od wieku chorego, przykładowo u niemowląt są to intensywnie swędzące grudki i pęcherzyki, które pokrywają zmienioną rumieniowato skórę. Obserwujemy je najczęściej na policzkach, czole i głowie. W tak zwanej fazie dziecięcej AZS, która rozpoczyna się od ok. 2. roku życia i trwa aż do okresu dojrzewania, spotykamy zmiany w postaci grudek i blaszek zlokalizowanych wokół nadgarstków, stawów skokowych oraz na stopach, dłoniach, w zgięciach łokciowych i podkolanowych. U osób dorosłych zmiany lokalizują się nie tylko w fałdach zgięciowych, na twarzy i szyi, ale także na plecach i ramionach. Są to wówczas suche, łuszczące się grudki i blaszki na podłożu rumieniowym. U dzieci chorych na AZS zwiększa się ryzyko wystąpienia astmy alergicznej i kataru alergicznego.

Jak rozpoznać AZS?

Kryterium rozpoznania według Hanifina i Rajki stanowi obecność co najmniej trzech z czterech głównych cech choroby: świądu, typowej morfologii i lokalizacji zmian, przewlekłego i nawrotowego przebiegu oraz osobniczego bądź rodzinnego wywiadu atopowego1. U chorych można stwierdzić również inne, mniej znaczące objawy choroby, które mogą być pomocne w postawieniu diagnozy, takie jak suchość skóry, rybia łuska, natychmiastowe reakcje skórne, nawrotowe zapalenia spojówek, świąd po spoceniu, nietolerancja pokarmów i wełny, rumień twarzy czy podwyższony poziom IgE.
Czynniki, które sprzyjają pojawieniu się alergii, to atopia u rodziców (tabela), ale także narażenie na kontakt z alergenami, których źródłem mogą być pyłki traw i drzew, roztocza lub zwierzęta domowe. AZS często ma swe przyczyny w alergenach pokarmowych, takich jak mleko krowie czy kurze jaja. Jego prawdopodobieństwo zwiększa stres, a także zakażenie gronkowcem złocistym. 
Osoby chore n...