Medycyna przyszłości. Mikroodżywianie – część 1

Catherine Kousmine jako pierwsza wskazała nierozerwalny związek detoksykacji wątroby (poprzez oczyszczanie jelit, zdrową żywność, wyrównanie pH organizmu i dostarczenie witamin) z regeneracją zaburzonego metabolizmu, leczeniem chorób degeneracyjnych oraz jej wpływem na codzienne dobre samopoczucie pacjentów. Zawdzięczamy jej dzisiejsze zainteresowanie pozytywnymi skutkami stosowania w codziennej diecie olei roślinnych. To ona mówiła o witaminie F, czyli trzech kwasach tłuszczowych wielonienasyconych, które dziś tak dobrze znamy: kwasie linolowym, linolenowym i arachidonowym[1]. Jej wówczas rewolucyjne obserwacje z czasem doczekały się większego uznania i dziś stanowią podwaliny nowej nauki akademickiej, zwanej mikroodżywianiem. Dziś ta nauka stała się kierunkiem akademickim, a w niektórych krajach systemy ochrony zdrowia i ubezpieczeń zdrowotnych uwzględniają elementy terapii mikrodżywiania w programach refundacyjnych. I chociaż związek między mikroskładnikami a zdrowiem wciąż kryje przed nami wiele tajemnic, odpowiednio wykształcony specjalista potrafi go dostrzec i umiejętnie wykorzystać w pracy z pacjentem. 

Mikroodżywianie to dyscyplina ściśle ukierunkowana na mikroskładniki, jakie pozyskujemy z pożywienia. Nauka ta jest zatem zaangażowana we wszystkie dziedziny leczenia i profilaktyki zdrowotnej współczesnej medycyny. Ten nowy kierunek w dużej mierze wyznaczyła transformacja żywien...