Witamina D – podstawowy element układanki ludzkiego ciała

Wyobrażacie sobie jazdę samochodem bez sprawnego układu hamulcowego lub z działającym tylko jednym elementem silnika? Takie auto nie ma prawa funkcjonować w sposób optymalny. Taka sama sytuacja dotyczy ludzkiego ciała – gdy tempo procesów biochemicznych zachodzących w naszym ciele zaczyna stopniowo spadać, pociąga to za sobą kaskadę problemów psychofizycznych.

Trudno znaleźć w ludzkim ciele pierwiastek czy witaminę, który byłby odpowiedzialny za większą ilość elementów niż witamina D – układ krwionośny, odpornościowy i kostny, kondycja, wydolność, gospodarka hormonalna itp. Dlatego też jej brak może mieć negatywny wpływ na funkcjonowanie całego organizmu.

Witamina D – jak to się zaczęło?

Witamina D została odkryta w 1922 roku przez McColluma1, jako czynnik działający przeciwkrzywiczo. Odkrycie witaminy D rozwiązało globalny problem, jakim w początkowych latach XX wieku była krzywica oraz jej powikłania. W 2017 roku po wpisaniu hasła „witamina D” w wyszukiwarce PubMedu mamy dokładnie 72,332 badania przeprowadzone w szerokim zakresie jej działania. Zatem możemy pokusić się o stwierdzenie – tak, jest ona jednym z podstaw działania ludzkiego organizmu. 

Witamina D należy do witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, co oznacza, że wymagana jest obecność tłuszczu, aby mogła ona zostać poprawnie wchłonięta przez nasze ciało (do tej samej grupy zaliczymy witaminy takie jak A, E oraz K).

Kalcyferol, ponieważ tak brzmi chemiczna nazwa witaminy D, dzieli się na dwa rodzaje – ergokalcyferol i cholekalcyferol. Ten pierwszy znajduje się w roślinach i jest bardzo słabo przyswajalny przez ludzki organizm, dlatego nieprawdziwy jest mit, jakoby rośliny były dobrym źródłem witaminy D2.
Większość witamin czy pierwiastków musi być dostarczana z zewnątrz, zatem można nazwać je egzogennymi – pochodzenia zewnętrznego3. Wyjątek stanowi witamina D3, czyli wspomniany cholekalcyferol. Prowitamina D2 – czyli 7-dehydrocholesterol, pochodna cholesterolu – przechodzi przemianę pod wpływem promieniowania UV o długości 290–315 nm w procesie nieenzymatycznej fotoizomeracji do prewitaminy D3. Ta z kolei pod wpływem energii cieplnej przekształca się w cholekalcyferol, czyli formę wykorzystywaną przez ludzki organizm4. Można zatem wysunąć wnioski, że skoro nasz organizm jest w stanie sam wytworzyć odpowiednie ilości witaminy D, to sens jej suplementowania jest znikomy – jednak nic bardziej mylnego.

Przyczyny niedoborów witaminy D

Obecnie spory odsetek polskiej populacji cierpi z powodu niedoborów witaminy D35. Problem z uzyskiwaniem odpowiedniej ilości witaminy D z naturalnej syntezy wynika z takich składowych jak:

• położenie geograficzne – u mieszkańców basenu Morza Śródziemnego niedobory witaminy D będą występowały zdecydowanie rzadziej niż u przeciętnego Polaka mieszkającego w nawet najbardziej nasłonecznionym rejonie kraju,
• karnacja skóry – poziom melaniny oraz odcień skóry będą wpływać na efektywność u...