Rodzajów pamięci jest wiele. Najbardziej praktyczny jest podział na pamięć krótkotrwałą i długotrwałą, który jest przedstawiony na rycinie 1.
Pamięć krótkotrwała to zdolność zapamiętywania przez zmysły danej chwili. Jest to pamięć najbardziej nietrwała, „robocza” i najczęściej ulega zaburzeniom np. z powodu choroby. W powstawaniu pamięci krótkotrwałej ogromne znaczenie mają neuroprzekaźniki, głównie acetylocholina. Dzięki tej pamięci możliwy jest proces uczenia się i przyswajania nowych informacji. Pamięć krótkotrwała w hipokampie (element układu limbicznego związany z przetwarzaniem i magazynowaniem pamięci; „fabryka pamięci”) otrzymuje postać engramów (ślad pamięciowy w mózgu) i po jej przetworzeniu powstaje pamięć długotrwała, która już jest bardziej odporna na zaburzenia.
POLECAMY
R e k l a m a
Pamięć długotrwała dzieli się na pamięć deklaratywną i proceduralną. Pamięć deklaratywna, czyli „wiem, że”, dzieli się z kolei na pamięć semantyczną (dotyczącą pojęć np. nazwy zwierząt, nazwiska osób, nazwy geograficzne) i epizodyczną (magazynującą zdarzenia). Natomiast pamięć proceduralna to pamięć świadoma (wykonywanie czynności wyuczonych) i nieświadoma (czynności wykonywane automatycznie). Jest jeszcze inny rodzaj pamięci – operacyjna, która odpowiada za umiejętność planowania, rozwiązywania problemów, podejmowania decyzji1, 2, 14.
Zaburzenia pamięci
Zaburzenia pamięci mogą mieć przyczynę organiczną (np. choroba zwyrodnieniowa układu nerwowego jaką jest między innymi Parkinson czy Alzheimer) lub czynnościową (nerwica, depresja, psychozy itp.). W chorobie różne rodzaje pamięci są bardziej lub mniej dotknięte zaburzeniami, co powoduje dużą różnorodność objawów u pacjentów. W praktyce, dla pacjenta oznacza to konsultację zarówno neurologiczną, jak i psychologiczną. Leczenie upośledzenia pamięci nie jest prostym zadaniem. Zwykle proponowana farmakoterapia to za mało, dlatego stosuje się dodatkowe metody terapeutyczne.
