Masaż Tui Na w leczeniu zespołu nadpobudliwości

Najstarsze teksty poruszające specyfikę fizjologii dziecka i patogenezy chorób mają ponad 2000 lat. Początek kodyfikacji doktryn pediatrycznych przypada na czas utworzenia szkół medycznych przez cesarza Cheng Zu w roku 443 naszej ery. Sprzyja to mnożeniu się dyscyplin terapeutycznych, wśród których wyodrębnia się specjalizacja w medycynie dziecięcej, prowadząc do rozwoju pediatrii oraz jej zasad.

Stopniowo, obok ziołolecznictwa, pojawiają się w tekstach medycznych traktaty dotyczące masażu pediatrycznego, a ich ukoronowaniem są dwa klasyczne dzieła opublikowane w XVII w.: Xiaoer anmo jin (Kanon masażu pediatrycznego) oraz Xiaoer tuina mijue (Sekrety masażu pediatrycznego), których autorami są czterej specjaliści w pediatrii (SI MING CHEN SHI): Gong Yuan Lin, Hu Lian Bi, Zhou Yu Fan i Yao Guo Zhou.

Podstawy masażu Tui Na

Podstawy masażu Tui Na nie są więc wulgaryzacją praktyk ludowych, lecz opierają się na tekstach klasycznych dzieł medycyny chińskiej oraz na przekazach praktyki klinicznej. Temat masażu Tui Na jest bardzo obszerny zarówno w zastosowaniu terapeutycznym, jak i w złożonym systemie używanych technik oraz specyfice diagnozy chorób dziecięcych. Jest on – u boku akupunktury, ziołolecznictwa i dietetyki – jedną z podstawowych technik używanych po dzień dzisiejszy na oddziałach pediatrii w szpitalach medycyny chińskiej Państwa Środka. 

Tak więc, aby zrozumieć jego działanie, a co najważniejsze, dostosować metody masażu do syndromu patologii, niezbędna jest znajomość fizjologii energetycznej u dzieci oraz patogenezy chorób dziec...