Leczenie człowieka jako całości – pinopresura

Idea stymulacji odruchowej na drodze skórno-trzewnej i skórno-mięśniowej nie jest niczym nowym w fizjoterapii – wystarczy wymienić strefy Heada i masaż leczniczy segmentarny. Co ciekawe, choć nie wiążąc tego z przebiegiem nerwów, w podobny sposób działało wielu praktyków wschodnich tradycji leczniczych, spośród których najbardziej znane są akupresura i akupunktura. I właśnie te dwa nurty – zachodni i wschodni – wzniosły podstawy teoretyczne dla opracowania pinopresury. Łącząc je, jej twórcy uzyskali metodę pozwalającą działać nie tylko precyzyjnie, dokładnie określając miejsce stymulacji (często średnicy 2–3 mm), ale również skutecznie przy schorzeniach dotyczących rozleglejszych obszarów ciała (takich jak niedowłady wiotkie i spastyczne).

Bezpośrednim przodkiem pinopresury jest klawiterapia – metoda stworzona i rozwijana przez Ferdynanda Barbasiewicza, polskiego neurologa. Na kanwie obserwacji i doświadczeń Barbasiewicza stworzona została natomiast autorska metoda Radosława Składowskiego, czyli właśnie pinopresura. Mając pewne cechy wspólne z klawiterapią (m.in. ideę wpływu na ogólnoustrojową homeostazę poprzez odblokowanie naturalnych zdolności samoregulacji organizmu), pinopresura skierowana jest...