Rola diety w obniżaniu stężenia bilirubiny

Bilirubina to czerwonopomarańczowy barwnik należący do metabolitu metaloporfiryn, głównie hemoglobiny. Powstaje on w wątrobie, śledzionie oraz szpiku kostnym. W wyniku rozpadu cząsteczki hemu z erytrocytów dochodzi do szeregu przemian, na skutek których jako jeden z produktów rozpadu tworzy się słabo rozpuszczalny w roztworach wodnych związek, jakim jest bilirubina. W dalszej kolejności – już w formie sprzężonej – przechodzi ona do żółci, gdzie zostaje zmagazynowana w pęcherzyku żółciowym. Następnie trafia do jelita grubego, gdzie w obecności bakterii ulega dalszym przemianom, dając urobilinogen. Część tego związku wraca z powrotem do wątroby, a część przechodzi do nerek, gdzie jest wydalany wskutek filtracji nerkowej, barwiąc mocz na żółto.

Rodzaje bilirubiny

W badaniach laboratoryjnych oceniane są trzy typy bilirubiny:

• całkowita (do 1,1 mg/dL),
• bezpośrednia (do 0,25 mg/dL),
• pośrednia (do 0,85 mg/dL).

120 dni to czas życia czerwonych krwinek. Następnie są one rozkładane w śledzionie. Czerwony barwnik krwi, czyli hemoglobina, jest dzielona na hem oraz globinę. Dochodzi do szeregu różnych przemian, a za pomocą albuminy przebiega transport bilirubiny do wątroby. Bilirubina połączona z albuminą to właśnie bilirubina bezpośrednia. Dalej wątroba łączy bilirubinę z kwasem glukuronowym, dzięki czemu staje się ona rozpuszczalna w wodzie i może być wydalana z żółcią. Taka bilirubina nazywana jest pośrednią. Natomiast ostatni rodzaj – bilirubina całkowita – to suma bilirubin bezpośredniej i pośredniej.

Zespół Gilberta

Jednym z najczęstszych powodów podwyższonej bilirubiny bezpośredniej są kamienie żółciowe. Powstają, gdy zagęszczone substancje odżywc...