Fitoterapia wspomagająca w leczeniu mykobakteriozy

Wyróżniamy, zgodnie z klasyfikacją Runyona, 4 grupy atypowych prątków. Na świecie, najczęściej izolowane u pacjentów są gatunki z grupy Mycobacterium avium complex (MAC), w Polsce – M. kansasii. Natomiast grupa typowych (zakaźnych) prątków gruźliczych składa się z M. tuberculosis, M. bovis oraz M. africanum.
Zasadniczą różnicą pomiędzy mykobakteriozą a gruźlicą jest sposób zakażenia. Mykobakterioza nie przenosi się między ludźmi. Literatura nie donosi o takich przypadkach, nie można jednak wykluczyć ich z całą pewnością.
Siedliskiem drobnoustrojów są zbiorniki wodne, tereny podmokłe, gleba. Transmisja następuje w wyniku inhalacji. Prowadzono badania gospodarstw domowych osób leczonych z powodu mykobakteriozy. W wielu przypadkach potwierdzono izolowanie tych samych szczepów u chorych co np. w prysznicach, kanalizacji, umywalkach, wannach z hydromasażem czy w dozownikach lodu. Opisywano również mykobakteriozy skóry po zabiegach wykonywania tatuaży. Wiele osób jest nosicielami tych bakterii, jednak objawy choroby mogą u nich nigdy nie wystąpić.
Ryzyko zachorowania rośnie u osób z obniżoną odpornością organizmu (np. w przypadku zakażenia wirusem HIV) i u chorych, u których jest stosowana sterydoterapia lub immunosupresja. Do zakażenia mykobakteriozą predysponują również choroby płuc, szczególnie przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), astma i pylice. Predysponują także uwarunkowania genetyczne np. gen CFTR, nawet bez objawów mukowiscydozy.
Opisywane są coraz częściej przypadki mykobakteriozy u pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych. Jako ciekawostkę można przytoczyć ,,zespół Lady Windermere”, w którym mykobakterioza rozwija się wskutek celowego powstrzymywania kaszlu. Odnotowano również powiązanie charakterystycznej budowy ciała predysponującej do zachorowania (osoby szczupłe i wysokie z deformacją klatki piersiowej).
Kryteria rozpoznania mykobakteriozy są bardzo rygorystyczne, ponieważ prątki niegruźlicze z uwagi na stosunkowo małą patogenność mogą stanowić jedynie zanieczyszczenie lub kolonizować drogi oddechowe, nie świadcząc o chorobie. Dla rozpoznania choroby konieczne jest spełnienie jednocześnie kryteriów klinicznych, radiologicznych i mikrobiologicznych. 
Utrzymujący się powyżej 3 tygodni suchy lub produktywny kaszel z odkrztuszaniem, krew w plwocinie, osłabienie, zmęczenie, chudnięcie, nocne poty, stany podgorączkowe, bóle w klatce piersiowej. W przypadku znacznego zaawansowania choroby może wystąpić duszność. Takie symptomy wymagają zgłoszenia się do lekarza. Niestety, są one podobne w wielu innych jednostkach chorobowych, dlatego możliwe są błędy w rozpoznaniu. A nieodpowiedni dobór antybiotyków znacznie wydłuża terapię oraz może spowodować wykształcenie się oporności na leki.
W RTG klatki piersiowej lub tomografii komputerowej o wysokiej rozdzielczości (TKWR), występują charakterystyczne zmiany. Tworzą się jamy w płucach lub zmiany o charakterze guzkowym. Guzek może...