Na nowotwory - witamina B17

Naturoterapia w onkologii

Na całym świecie do leczenia pacjentów onkologicznych stosowana jest substancja zwana „letrilem”. Do 1978 roku ponad 70 000 osób było nią leczonych. Mimo to do tej pory nie została ona zatwierdzona przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) do leczenia raka lub jakichkolwiek innych schorzeń medycznych.
 

Z artykułu dowiesz się:

  • Co to jest amigdalina?
  • Czy badania kliniczne potwierdzają skuteczność terapii witaminą B17?
  • Czy nadużywanie amigdaliny może przynieść skutki uboczne?

Termin „letril” pochodzi od dwóch słów z języka angielskiego: „laevorotatory” – lewoskrętny oraz „mandelonitrile” − nazwy związku z grupy cyjanohydryn. Jest używany do określenia oczyszczonej formy chemicznej amigdaliny. Amigdalina natomiast jest roślinnym związkiem chemicznym, który składa się z cukru oraz uwalnia cyjanek w formie płynnej. Uważa się, że w letrilu to cyjanek jest główną substancją czynną o działaniu antynowotworowym.

POLECAMY

Nazwy letril, Laetrile, witamina B17 i amigdalina często używane są zamiennie, nie jest to jednak ten sam produkt. Opatentowany w Stanach Zjednoczonych chemiczny produkt o nazwie Laetrile różni się od letrilu (amigdaliny) produkowanego w Meksyku. Opatentowany Laetrile jest częściowo syntetyczną (wytworzoną przez człowieka) formą amigdaliny, podczas gdy letril (amigdalina) produkowany w Meksyku pochodzi z pokruszonych pestek moreli. W badaniach omawianych w niniejszym artykule stosowano oba wyroby – meksykański letril/amigdalinę oraz Laetrile. Nazwa „letril” będzie używana z wyjątkiem przypadków, o których wiadomo, że w badaniu stosowany był opatentowany Laetrile.

Historia odkrycia i stosowania letrilu/amigdaliny

Amigdalina po raz pierwszy została wyizolowana w 1830 roku i była używana jako substancja antynowotworowa w Rosji już w 1845 roku. Jej pierwsze zastosowanie w Stanach Zjednoczonych jako substancji antynowotworowej zarejestrowano w latach dwudziestych dwudziestego wieku. Pierwsza wersja pigułki zawierającej amigdalinę okazała się jednak zbyt toksyczna i zaprzestano prac nad tą substancją. W latach pięćdziesiątych podobno nietoksyczna, częściowo syntetyczna forma amigdaliny została wyprodukowana i opatentowana w Stanach Zjednoczonych jako Leatrile. Laetrile zdobył popularność w latach siedemdziesiątych jako samodzielna substancja o działaniu antynowotworowym oraz jako część programu terapii metabolicznej, który obejmował specjalną dietę, duże dawki suplementów witaminowych oraz enzymy trzustkowe (grupa białek wspomagających trawienie). Do roku 1978 ponad 70 000 osób w Stanach Zjednoczonych było leczonych Laetrilem.

W 1980 roku amerykański Sąd Najwyższy zakazał transportu letrilu pomiędzy poszczególnymi stanami wewnątrz USA. Jest on nadal stosowany w Meksyku oraz w niektórych klinikach w Stanach Zjednoczonych.

Teorie antynowotworowe

Uważa się, że cyjanek jest głównym antynowotworowym składnikiem letrilu. Dwa inne najważniejsze produkty rozpadu amigdaliny: prunazyna (podobna w strukturze do letrilu) oraz benzaldehyd mogą również blokować rozwój komórek nowotworowych. Poniższe teorie były przedstawione jako uzasadnienia zastosowania letrilu w leczeniu nowotworów:

  • dwie utrzymują, że równowaga pomiędzy niektórymi enzymami w komórkach nowotworowych pozwala na toksyczne działanie letrilu wobec tych komórek. Istnieją dowody wskazujące, że zdrowe tkanki i komórki nowotworowe zawierają inne proporcje tych enzymów,
  • inna teoria zakłada, że rak jest wynikiem deficytu witamin oraz że letril lub amigdalina/witamina B17 jest właśnie tą brakującą witaminą, niezbędną organizmowi do powrotu do zdrowia. Obecnie nie ma dowodów na to, że letril jest potrzebny organizmowi lub że może działać jako witamina w ciele zwierząt lub ludzi,
  • czwarta teoria utrzymuje, że cyjanek uwalniany przez letril ma działanie toksyczne na komórki nowotworowe – zabija je i powstrzymuje przed wzrostem. Teoria ta głosi również, że niszczenie komórek powoduje pobudzenie systemu immunologicznego.

Podawanie letrilu

,Letril podawany jest doustnie w postaci pigułki. Można go również podawać w zastrzykach dożylnych lub domięśniowych. Letril często stosuje się dożylnie przez pewien okres, a następnie doustnie jako terapię podtrzymująca (terapię pomagającą przedłużyć działanie poprzedniego leczenia).

Ważne

Amigdalina znajduje się w pestkach wielu owoców oraz w surowych orzechach. Można ją również znaleźć w innych roślinach, takich jak fasola półksiężycowata, koniczyna i sorgo.

Badania przedkliniczne

Prowadzono badania przedkliniczne nad letrilem podawanym jako jedyny lek lub w terapii skojarzonej z innymi substancjami. Badania te obejmowały korzystne działanie przeciwnowotworowe letrilu, efekty uboczne terapii, miejsce i sposób rozkładania się substancji w organizmie oraz sposób, w jaki letril oraz jego produkty końcowe są wydalane...

Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.

Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI