Z artykułu dowiesz się:
- Co to jest amigdalina?
- Czy badania kliniczne potwierdzają skuteczność terapii witaminą B17?
- Czy nadużywanie amigdaliny może przynieść skutki uboczne?
Termin „letril” pochodzi od dwóch słów z języka angielskiego: „laevorotatory” – lewoskrętny oraz „mandelonitrile” − nazwy związku z grupy cyjanohydryn. Jest używany do określenia oczyszczonej formy chemicznej amigdaliny. Amigdalina natomiast jest roślinnym związkiem chemicznym, który składa się z cukru oraz uwalnia cyjanek w formie płynnej. Uważa się, że w letrilu to cyjanek jest główną substancją czynną o działaniu antynowotworowym.
POLECAMY
Nazwy letril, Laetrile, witamina B17 i amigdalina często używane są zamiennie, nie jest to jednak ten sam produkt. Opatentowany w Stanach Zjednoczonych chemiczny produkt o nazwie Laetrile różni się od letrilu (amigdaliny) produkowanego w Meksyku. Opatentowany Laetrile jest częściowo syntetyczną (wytworzoną przez człowieka) formą amigdaliny, podczas gdy letril (amigdalina) produkowany w Meksyku pochodzi z pokruszonych pestek moreli. W badaniach omawianych w niniejszym artykule stosowano oba wyroby – meksykański letril/amigdalinę oraz Laetrile. Nazwa „letril” będzie używana z wyjątkiem przypadków, o których wiadomo, że w badaniu stosowany był opatentowany Laetrile.
Historia odkrycia i stosowania letrilu/amigdaliny
Amigdalina po raz pierwszy została wyizolowana w 1830 roku i była używana jako substancja antynowotworowa w Rosji już w 1845 roku. Jej pierwsze zastosowanie w Stanach Zjednoczonych jako substancji antynowotworowej zarejestrowano w latach dwudziestych dwudziestego wieku. Pierwsza wersja pigułki zawierającej amigdalinę okazała się jednak zbyt toksyczna i zaprzestano prac nad tą substancją. W latach pięćdziesiątych podobno nietoksyczna, częściowo syntetyczna forma amigdaliny została wyprodukowana i opatentowana w Stanach Zjednoczonych jako Leatrile. Laetrile zdobył popularność w latach siedemdziesiątych jako samodzielna substancja o działaniu antynowotworowym oraz jako część programu terapii metabolicznej, który obejmował specjalną dietę, duże dawki suplementów witaminowych oraz enzymy trzustkowe (grupa białek wspomagających trawienie). Do roku 1978 ponad 70 000 osób w Stanach Zjednoczonych było leczonych Laetrilem.
W 1980 roku amerykański Sąd Najwyższy zakazał transportu letrilu pomiędzy poszczególnymi stanami wewnątrz USA. Jest on nadal stosowany w Meksyku oraz w niektórych klinikach w Stanach Zjednoczonych.
Teorie antynowotworowe
Uważa się, że cyjanek jest głównym antynowotworowym składnikiem letrilu. Dwa inne najważniejsze produkty rozpadu amigdaliny: prunazyna (podobna w strukturze do letrilu) oraz benzaldehyd mogą również blokować rozwój komórek nowotworowych. Poniższe teorie były przedstawione jako uzasadnienia zastosowania letrilu w leczeniu nowotworów:
- dwie utrzymują, że równowaga pomiędzy niektórymi enzymami w komórkach nowotworowych pozwala na toksyczne działanie letrilu wobec tych komórek. Istnieją dowody wskazujące, że zdrowe tkanki i komórki nowotworowe zawierają inne proporcje tych enzymów,
- inna teoria zakłada, że rak jest wynikiem deficytu witamin oraz że letril lub amigdalina/witamina B17 jest właśnie tą brakującą witaminą, niezbędną organizmowi do powrotu do zdrowia. Obecnie nie ma dowodów na to, że letril jest potrzebny organizmowi lub że może działać jako witamina w ciele zwierząt lub ludzi,
- czwarta teoria utrzymuje, że cyjanek uwalniany przez letril ma działanie toksyczne na komórki nowotworowe – zabija je i powstrzymuje przed wzrostem. Teoria ta głosi również, że niszczenie komórek powoduje pobudzenie systemu immunologicznego.
Podawanie letrilu
,Letril podawany jest doustnie w postaci pigułki. Można go również podawać w zastrzykach dożylnych lub domięśniowych. Letril często stosuje się dożylnie przez pewien okres, a następnie doustnie jako terapię podtrzymująca (terapię pomagającą przedłużyć działanie poprzedniego leczenia).
Ważne
Amigdalina znajduje się w pestkach wielu owoców oraz w surowych orzechach. Można ją również znaleźć w innych roślinach, takich jak fasola półksiężycowata, koniczyna i sorgo.
Badania przedkliniczne
Prowadzono badania przedkliniczne nad letrilem podawanym jako jedyny lek lub w terapii skojarzonej z innymi substancjami. Badania te obejmowały korzystne działanie przeciwnowotworowe letrilu, efekty uboczne terapii, miejsce i sposób rozkładania się substancji w organizmie oraz sposób, w jaki letril oraz jego produkty końcowe są wydalane...