Naukowcy szukają sposobów, jak przedłużyć życie osób chorych na choroby sercowo-naczyniowe. Jednym z tropów jest poszukiwanie, skąd komórki, szczególnie mięśnia sercowego, biorą energię. W ten sposób, jak po nitce do kłębka, dochodzimy do centrum energetycznego komórek, czyli do mitochondriów oraz do obecnego w nich koenzymu Q10. Jest to składnik, który sprawdza się szczególnie w kardiologii, ale też w świetle najnowszych badań zmniejsza zachorowalność na COVID-19 oraz działa korzystnie przy otyłości i zespole metabolicznym.
Dział: Postępowanie w jednostkach chorobowych
Terapia zimnem przeżywa obecnie swój renesans. Coraz więcej mówi się o stosowaniu zabiegów chłodzących w terapii przeciwurazowej oraz przyspieszającej regenerację kontuzji czy też zmniejszenie DOMS-ów. Krioterapia całego ciała jest szeroko stosowanym zabiegiem w medycynie sportowej. Powrót do zdrowia po urazach lub po zakończonym sezonie startowym czy sezonie treningowym to główne cele terapii.
Żywienie odgrywa ogromną rolę podczas procesu leczenia. Należy zadbać o to, aby jadłospis pacjenta był odpowiednio zbilansowany, tj. zawierał wszystkie witaminy i składniki mineralne. Dieta powinna być dietą lekkostrawną. Podczas leczenia onkologicznego mogą sprawdzić się kwasy EPA + DHA, zielona herbata, witamina E oraz witamina D. Po zakończonym leczeniu onkologicznym należy pamiętać o dążeniu do utrzymania idealnej masy ciała.
Łuszczyca to przewlekła, zapalna choroba skóry, która dotyka 3,2% dorosłych w USA1 i ma znaczący wpływ na jakość życia2, 3. Oprócz objawów skórnych, łuszczyca jest związana z wieloma chorobami współistniejącymi, w tym łuszczycowym zapaleniem stawów, chorobami metabolicznymi, chorobami przewodu pokarmowego i zaburzeniami nastroju2. Istnieją różne terapie medyczne dla chorób łuszczycowych, w tym środki miejscowe, fototerapia, leki doustne i leki biologiczne3.
Łuszczyca to przewlekła, zapalna choroba skóry, która dotyka 3,2% dorosłych w USA1 i ma znaczący wpływ na jakość życia2, 3. Oprócz objawów skórnych, łuszczyca jest związana z wieloma chorobami współistniejącymi, w tym łuszczycowym zapaleniem stawów, chorobami metabolicznymi, chorobami przewodu pokarmowego i zaburzeniami nastroju2. Istnieją różne terapie medyczne dla chorób łuszczycowych, w tym środki miejscowe, fototerapia, leki doustne i leki biologiczne3.
IBS jest chorobą o wieloczynnikowej etiologii, której głównym mechanizmem patogenetycznym jest rozregulowanie osi jelita–mózg. Objawy obejmują głównie zaburzenia przewodu pokarmowego wynikające z dysbiozy mikrobioty jelitowej oraz nadwrażliwości trzewnej. Jednak pacjenci zgłaszają również objawy pozajelitowe i często spełniają kryteria diagnostyczne dla innych zaburzeń czynnościowych. Często występują u tych pacjentów problemy emocjonalne, depresja oraz lęki. W odniesieniu do złożonej etiologii i cech klinicznych IBS należy zastosować podejście holistyczne zarówno na etapie diagnostycznym, jak i na etapie leczenia.
Endometrioza to przewlekła choroba, która charakteryzuje się występowaniem błony śluzowej trzonu macicy poza jej naturalnym umiejscowieniem, głównie w miednicy mniejszej, na jajnikach, w otrzewnej, pęcherzu moczowym albo w jelitach.
Często w kontekście endometriozy używa się stwierdzenia „wędrująca śluzówka macicy”. Dotyczy ok. 6–10% ogółu populacji kobiet, głównie w wieku rozrodczym, ale występuje również w wieku młodocianym i u kobiet po menopauzie.
Choroby nowotworowe są głównym problemem zdrowia publicznego na całym świecie oraz główną przyczyną zgonów. Prawdopodobieństwo zdiagnozowania raka w ciągu całego życia wynosi od 37,7 do 39,3%. Na całym świecie w 2017 r. odnotowano ok. 24,5 mln przypadków zachorowania na choroby nowotworowe i 9,6 mln zgonów7.
Do chorób zapalnych jelit, inaczej IBD (inflammatory bowel disease) zaliczamy chorobę Leśniowskiego-Crohna (ChLC) oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego (ulcerative colitis – UC/WZJG). Nieswoiste zapalenia jelit (NZJ) rozwijają się u osób predysponowanych genetycznie, u których na skutek zaburzenia funkcji immunologicznej dochodzi do reakcji organizmu przeciwko antygenom znajdującym się w przewodzie pokarmowym.
Zaburzenia odżywiania wyrażają się przez destrukcyjne nawyki żywieniowe oraz nieprawidłowe, często obsesyjne kontrolowanie masy ciała, co w efekcie godzi w psychospołeczne funkcjonowanie człowieka1. Zaburzenia odżywiania wywierają też negatywny wpływ na zdrowie somatyczne, powodując m.in. kacheksję, zmiany w gospodarce elektrolitowej, tłuszczowej, zaburzenia czynności przewodu pokarmowego, hormonalne oraz neuroprzekaźnictwa2. Niektóre z tych powikłań powiązane są z niedoborami składników odżywczych, a więc suplementacja może wpływać korzystnie na skuteczność leczenia tych zaburzeń3.
Niedobór żelaza to jeden z najczęściej spotykanych niedoborów wśród składników mineralnych na świecie. W krajach rozwijających się dotyczy od 30 do 70% ludności, w Europie – ok. 10% kobiet i 4% mężczyzn, z czego u kobiet w głównej mierze z powodu obfitych miesiączek oraz u kobiet i mężczyzn z powodu krwawień z przewodu pokarmowego1. Niedokrwistość jest stanem patologicznym, w którym liczba czerwonych krwinek i hemoglobiny jest niewystarczająca, aby prawidłowo natlenować komórki2. Wyróżnia się kilka rodzaju niedokrwistości, m.in.: z niedoboru żelaza, z niedoboru witaminy B12, z niedoboru kwasu foliowego, hemolityczne, aplastyczną oraz w przebiegu chorób przewlekłych.
Hemochromatoza (Hereditary hemochromatosis, HHC) stanowi przewlekłą chorobę metaboliczną związaną z nadmierną akumulacją żelaza w organizmie, które odkładane jest w narządach i tkankach, co doprowadza do stopniowego upośledzenia pełnionych przez nie funkcji i niewydolności. Pierwsze opisy hemochromatozy sięgają 1865 r., kiedy to francuski lekarz Armand Trousseau przedstawił przypadek z typowymi dla choroby objawami, takimi jak cukrzyca, marskość wątroby i brązowa pigmentacja skóry. Nazwę „hemochromatoza” nadał schorzeniu w 1889 r. niemiecki lekarz patolog Friedrich von Recklinghausen.