Dział: Postępowanie w jednostkach chorobowych

Stres to nie tylko słowo często goszczące na ustach dzisiejszego społeczeństwa, lecz realne zagrożenie dla wielu z nas. Jak pokazują badania, aż 85% pracowników odczuwa stres w pracy1. Niestety, praca to nie jedyne źródło stresu, a długotrwały stres to nie tylko problem psychiki. Organizm, który przez długie miesiące, a nawet lata narażony jest na działanie czynników stresogennych, po pewnym czasie się poddaje i zaczyna chorować. Ostatnim przystankiem chronicznego stresu jest wypalenie – stan fizycznego i emocjonalnego wyczerpania organizmu.

Fitoterapia w chorobach skóry to coraz chętniej podejmowany przez specjalistów sposób leczenia lub wspomagania leczenia farmakologicznego. Stosowanie środków syntetycznych nierzadko jest obarczone działaniami niepożądanymi, zaś wybór naturalnych surowców ziołowych może być bezpieczniejszy przy nawet takiej samej skuteczności. Co ważne, już od lat różnego rodzaju wyciągi ziołowe i substancje pozyskiwane z roślin stanowią składnik wielu leków dermatologicznych (miejscowych oraz ogólnych), w tym kremów, mydeł, aerozoli, maści, past. Leki zawierające związki roślinne mogą być w fitoterapii traktowane jako podstawowy element terapii, ale także pomocniczy, uzupełniający czy osłaniający. Skoro więc są one w taki sposób wykorzystywane – to z pewnością związki pochodzenia roślinnego muszą charakteryzować się faktycznym, korzystnym wpływem na skórę.

Według danych z 2019 r. osteoporoza jest chorobą, która na świecie dotyka 22,1% kobiet oraz 6,1% mężczyzn powyżej 50. roku życia. Szacowana liczba osób chorych na osteoporozę w Polsce w 2018 r. oparta na wskaźnikach epidemiologicznych to 2,1 mln, z czego 1,7 mln to kobiety. Osteoporoza oznacza dosłownie „porowate kości”. Przerażającym faktem dotyczącym osteoporozy jest to, że choroba zwykle nie daje żadnych objawów, rozwija się przez wiele lat, ale pozostaje niezauważona. U wielu osób nie doprowadza ona do pojawienia się jakiegokolwiek dyskomfortu czy bólu, więc nie można jej poczuć, aż do momentu, w którym osoba dotknięta chorobą nie doświadczy złamania kości.

Mimo dużej świadomości społeczeństwa na temat badań profilaktycznych oraz dostępu do coraz to nowocześniejszych metod leczenia, nowotwory cały czas rujnują zdrowie ogromnej liczby pacjentów. O ile dużo wiemy o zapobieganiu tej choroby, o tyle nasza wiedza na temat pobocznych schorzeń w trakcie terapii oraz jej skutków jest niewielka.

Dolegliwości bólowe szyi i karku są bardzo powszechne i mają tendencję do przechodzenia w stany chroniczne. Szacuje się, że są to jedne z trzech najczęściej zgłaszanych problemów układu mięśniowo-szkieletowego, które zwykle występują u kobiet. Z danych literatury fachowej wynika, że dolegliwości odcinka szyjnego stanowią 10% wszystkich dolegliwości kręgosłupa oraz że ponad 70% całej populacji cierpi na bóle szyi i karku w pewnym momencie swojego życia. Głównymi objawami są tępy ból, sztywność i dyskomfort w okolicy mięśnia czworobocznego grzbietu oraz mięśni otaczających łopatkę. Przewlekły stan zwiększonego napięcia mięśni szyi oraz karku powoduje uporczywy ból tej okolicy. Ból stanowi sygnał ostrzegawczy o tym, że jakaś struktura ulega lub uległa uszkodzeniu.

Trzustka to niezbyt duży, ale niezwykle ważny dla prawidłowego funkcjonowania organizmu narząd, znajdujący się w górnej lewej części jamy brzusznej. Określa się ją jako narząd zewnątrz- i wewnątrzwydzielniczy, ponieważ wytwarza wiele różnych substancji, zarówno do przewodu pokarmowego, jak i do układu krążenia. Mimo swoich niepozornych rozmiarów, jest to narząd bardzo delikatny i brak odpowiedniej higieny życia może nadszarpnąć jego funkcje, co grozi nawet śmiercią.

Dna moczanowa należy do grupy chorób układu kostno-mięśniowego i tkanki łącznej. Schorzenie to jest rodzajem zapalenia stawów spowodowanym odkładaniem się kryształów moczanu sodu w płynie stawowym i powstawaniem ich złogów w innych tkankach i narządach (np. w obrębie małżowiny usznej czy w nerkach).

Studiując dokładnie receptury chińskie i dociekliwie sprawdzając ich skład, można zauważyć, że są w nich pojedyncze zioła, które w różnych Materia Medica opisane są jako toksyczne. Medycyna chińska już od swoich początków zna i uwzględnia kwestię toksyczności składników pożywienia, ziół i niektórych receptur zawierających zioła toksyczne. To nie jest jednak powód, by generalizować i twierdzić, że „zioła chińskie są niebezpieczne” – na tej samej zasadzie można by przecież, na dodatek całkowicie prawomocnie, mówić, że „leki medycyny zachodniej są niebezpieczne, a nawet mogą doprowadzić do śmierci” – wystarczy przecież czytać ulotki i prasę fachową… Nie zamierzam jednak drążyć tego tematu.