Osteoporoza od dawna stanowi istotny problem zdrowotny populacji, jednak dopiero od niedawna zaczęto klasyfikować ją jako chorobę, a nie – jak wcześniej sądzono – wynik starzenia się organizmu1. Obecnie uznawana jest za jedną z chorób cywilizacyjnych należących do najczęstszych schorzeń współczesnego społeczeństwa. Ze względu na wzrastającą liczebność chorych, u których zazwyczaj przez dłuższy czas nie występują objawy, osteoporoza zyskała miano „cichej epidemii”. Mówi się, że przebiega podstępnie, początkowo powodując bezbolesne pogarszanie się stanu układu kostnego. Zauważalne objawy zazwyczaj świadczą już o dużym stopniu zaawansowania choroby1, 2.